มองทิศทาง กศน. ไม่ออก ว่า จะเดินไปทางไหน

อาจจะห่างไกลวงการ กศน. ไปสักหน่อย หรืออาจจะเป็นเพราะไม่มีการประชาสัมพันธ์ให้ทราบว่า กศน. ตอนนี้เป็นอย่างไร จึงทำให้ชักจะเริ่มมองไม่ออกว่า กศน. กำลังทำอะไรอยู่ แล้วจะไปทางไหน กิจกรรมที่ดูเหมือนว่า ว่าเป็นระบบ ระเบียบมากที่สุดของ กศน. ตอนนี้ คือ การศึกษาขั้นพื้นฐาน หรือตอนก่อนเราจะเรียกว่า การศึกษาสายสามัญ ที่ดำเนินการกันชัดเจน คือเปิดเรียนทั้ง ประถม ม.ต้น ม.ปลาย ส่วนงบประมาณที่ได้ ก็เป็นค่ารายหัว เช่นเดียวกับในระบบโรงเรียน แต่ถ้าถามจริงๆ ก็ดูเหมือนว่า ไม่ใช้งานหลักของ กศน. เท่าไรนัก เพราะเป็นงานของ สพฐ ส่วน กศน. ก็จะเก็บตกคนที่พลาด หรือขาดโอกาส ดังนั้น งานนี้ ก็ไม่ชัดเจนว่า กศน. เป็นหลักหรือไม่ เพราะถ้าในระบบ ทำได้เต็มที่ กลถุ่มเป้าหมายกลุ่มนี้ก็จะลดลง และถ้าดูข้อมูลกันจริงๆ แล้ว (กล่าวอย่างตรงไปตรงมา) ก็ดูเหมือนว่า จะไม่ค่อยได้ผลเท่าไร จะเห็นได้จากข้อมูลผู้เข้าเรียน ที่ไม่มาสอบ หลายสิบเปอร์เซ็นต์ ก็แสดงว่า เกิดความสูญเปล่าพอสมควร บางคนมีรายชื่อลงทะเบียนเฉยๆ แต่ไม่เคยมาเรียนและมาสอบ กิจกรรมต่อมา คือการศึกษาอาชีพ ซึ่งดูแล้ว ก็ไม่เด่น เท่าไร สังเกตจากโครงการต้นกล้าอาชีพ ไม่มี กศน. เข้าไปเกี่ยวข้อง แสดงว่า การฝึกทักษะอาชีพจริงๆ ของ กศน. คุณภาพยังไม่ดีนัก ก็มีคำถมว่า อาชีพที่ กศน. จัดอยู่มันเป็นอย่างไร และควรจะเดินต่อไปอย่างไร กิจกรรมการศึกษาสำหรับผู้ไม่รู้หนังสือ ซึ่งทุกวันนี้ ก็ต้องยอมรับว่า ยังมีอยู่ แต่ก็ไม่รู้ว่า ใครบ้าง ที่ไม่รู้หนังสือ หรือลืมหนังสือ และกิจกรรมนี้ ก็ดูเหมือนว่า หายไปหลังจากโครงการ ครช (โครงการรณรงค์เพื่อการรู้หนังสือแห้งชาติ) ยกตัวอย่างแค่นี้ก่อน เพราะกำลังตั้งคำถามว่า กศน. ควรทำอะไร ตามบทบาทที่พยายามกล่าวถึงการศึกษาตลอดชีวิต งานที่บุคลากร กศน. กำลังทำอยู่ในปัจจุบัน แบ่งกองกำลังอย่างไร เพราะดูเหมือนว่า คนส่วนหนึ่ง ต้องไปทำงานในสำนักงาน คนที่จะลงพื้นที่ จึงลดลง เพราะหน่วยงานของเราขยายลงไปถึงระดับอำเภอ อย่าให้มีคนมาพูดว่า ยุบ กศน. ก็ไม่กระทบต่อการศึกษานอกโรงเรียน เพราะถ้าถึงวันนั้นเมื่อไร คงจะแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว