ประเพณีเข้าพรรษา แห่เทียนที่อุบล

เมื่อวานนี้ เป็นวันที่มีเทศกาลที่ยิ่งใหญ่อีกวันหนึ่งของจังหวัดอุบลราชธานี คือ เทศกาลเข้าบรรษา ซึ่งมีการแห่เทียนที่ยิ่งใหญ่ ก็เป็นปกติที่ ไม่ได้ไปดู เพราะเป็นเทศกาลที่มีคนมาก ต้องเบียดเสียดกัน หาที่จอกรถก็ยาก อากาศก็ร้อน และที่สำคัญ ต้องไปหาที่ยืนดู เมื่อย จึงเลือกที่จะดูการถ่ายทอดผ่านทางโทรทัศน์ ปีนี้ความรู้สึกค่อนข้างแปลกนิด เพราะความรู้สึกเหมือนกับงานไม่ใหญ่โตเท่าไร สิ่งที่สังเกตประการแรก เรื่องการประชาสัมพันธ์ ค่อนข้างน้อย สังเกตจากไม่ค่อยได้ยินทางโทรทัศน์ ตามถนนหนทาง เคยมีธง มีผ้ามาขึงขวางถนน ก็ไม่ค่อยเห็น รถที่เคยติดยาวบนถนนที่ ออกตัวเมือง เมื่อเวลาเลิกงาน ก็ไม่มีเท่าไร จึงสงสัยว่า งานปีนี้เป็นอะไร เป็นความรู้สึกของเราเอง หรือพิษจากเศรษฐกิจ แต่มีข้อน่าสังเกตที่สังเกตมาตั้งแต่ปีที่แล้ว คือ มีการจัดประเพณีแห่เทียนกันทั่วประเทศ ความจริงก็มีมาอย่างนี้ตลอด แต่ปีนี้ มีการประชาสัมพันธ์อย่างยิ่งใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นที่ นครราชสีมา สุพรรณบุรี หรือแม้แต่จังหวัดต่างๆ ในภาคอีสาน ทำให้นึ่งถึงเรื่องการตลาด เพราะอย่างน้อย การจัดอย่างนยิ่งใหญ่ของจังหวัดต่างๆ เหล่านั้น ก็เป็นการแบ่งตลาดการท่องเทียวของจังหวัดอุบลราชธานี ไปได้ส่วนหนึ่ง โดยเฉพาะจังหวัดนครราชสีมา ก็เป็นการตัดตอน ผู้คนจากทางภาคกลางไปได้ส่วนหนึ่ง เพราะเดินทางมาแค่นครราชสีมา ไม่ต้องเดินทางอีกร่วม 4 ชั่วโมงกว่าจะถึงอุบล จังหวัดอุบลราชธานี ถ้าไม่มีการปรับกระบวนคิดในเรื่องนี้ให้ดี ต่อไปผมอาจจะได้ไปดูงานแห่เทียน เพราะไม่ต้องไปเบียดเสียดกับใครเหมือนที่ผ่านมา

ปัญหา ทำให้เกิดการเรียนรู้ และข้อค้นพบ

ไม่ได้บันทึกเรื่องราวเสียนาน ด้วยเหตุผล 2 ประการ คือ ประการแรกไม่ค่อยอยู่ เดินทางไปที่ต่างๆ บ่อย และประการที่สอง มีเรื่องให้แก้ปัญหา ซึ่งเป็นที่มาของเรื่องที่จะเขียนนี้ เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว เครื่อง Server ที่ให้บริการการอบรมทางไกลมีปัญหา อยู่ดีๆ ก็ไม่สามารถเข้าไปใช้งานได้ (ปกติเข้าใช้ต้องป้อนรหัสผ่าน) ปรากฏว่า ทำอย่างไรก็เข้าไม่ได้ จะว่าลืมรหัสผ่าน ก็ไม่ใช่ เพราะรหัสผ่านก็จดไว้อย่างดี จะว่าเปลี่ยนรหัสผ่าน ก็ไม่ใช่ เพราะยังไม่ได้เข้ามาทำอะไรเลยในช่วงนี้ คำตอบก็น่าจะมาจาก มีการกระทำอะไรสักอย่างที่ส่งผลให้เข้าไม่ได้ ประเด็นที่เดา ก็ 2 อย่าง คือ ไม่ใช่ Virus ก็น่าจะเป็น Hacker สิ่งที่ทำประการแรกคือปิด server แล้วเริ่มหาวิธีการแก้ไข ซึ่งมีวิธีแก้ไข 2 วิธี วิธีแรก คือต้องเข้าเครื่องให้ได้ ใช้เวลาค้นหาวิธีการโดยศึกษาหาความรู้จาก อินเตอร์เน็ต 1 วัน ก็พบ และสามารถเข้าระบบได้ และใช้เวลาศึกษาอีก 1 วัน ในเรื่องที่เกี่ยวกับระบบความปลอดภัย และระบบการดูแลรักษาเครื่องคอมพวิวเตอร์ วิธีที่ 2 หาทางป้องกัน ซึ่งตอนนี้ยังไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร เพิ่มเติมจากที่ทำอยู่แล้ว และที่สำคัญคือ ยังไม่รู้สาเหตุของปัญหา ก็เลยยังไม่รู้จะแก้ไขอย่างไร สิ่งที่ทำได้ คือ Backup ให้บ่อยๆ ประเด็นตรงนี้เป็นที่มาของการเรียนรู้จากปัญหา คือแต่เดิมไม่เคยรู้ว่า จะสามารถเข้าระบบได้โดยไม่รู้ Password แต่ตอนนี้ ได้รู้ ความจริงก็มีคนบอกมานานแล้ว ว่า สามารถเข้าได้แต่ไม่รู้ว่าทำอย่างไร แต่ตอนนี้เกิดปัญหากับตัวเอง จึงต้องไปศึกษามากมาย และในที่สุดก็รู้ และแก้ปัญหา และการเรียนรู้ครั้งนี้เป็นการเรียนรู้อย่างตั้งใจ เรียนเพื่อให้รู้และปฏิบัติได้ ไม่ใช่เรียนเพื่อผ่านว่าได้เรียน จากประสบการณ์ตรงนี้ มาเกี่ยวข้องกับเรื่องการเรียนการสอน การเรียนรู้ โดยเฉพาะของ กศน. ถ้าเมื่อไรก็ตาม นักเรียนนักศึกษา ต้องการเรียนเพื่อรู้และต้องการทำให้ได้ และมีแหล่งเรียนรู้ ที่จะทำให้เขาสามารถเข้ามาเรียนรู้ได้ รับรองว่า มีคนเข้ามาเรียนรู้โดยไม่ต้องบังคับ หรือหลอกล่อและผลที่ได้จากการเรียนรู้นี้ จะเป็นข้อค้นพบ ที่จำไปตลอด เพราะได้นำไปปฏิบัติ ซึ่งสะท้อนกลับมาที่กระบวนการจัดการเรียนการสอน หรือกระบวนการเรียนรู้ของ กศน. เป็นอย่างดี ว่าที่กำลังทำอยู่ขณะนี้ เป็นการเดินไปแบบถูกทาง หรือผิดทาง