ประเพณีเข้าพรรษา แห่เทียนที่อุบล

เมื่อวานนี้ เป็นวันที่มีเทศกาลที่ยิ่งใหญ่อีกวันหนึ่งของจังหวัดอุบลราชธานี คือ เทศกาลเข้าบรรษา ซึ่งมีการแห่เทียนที่ยิ่งใหญ่ ก็เป็นปกติที่ ไม่ได้ไปดู เพราะเป็นเทศกาลที่มีคนมาก ต้องเบียดเสียดกัน หาที่จอกรถก็ยาก อากาศก็ร้อน และที่สำคัญ ต้องไปหาที่ยืนดู เมื่อย จึงเลือกที่จะดูการถ่ายทอดผ่านทางโทรทัศน์ ปีนี้ความรู้สึกค่อนข้างแปลกนิด เพราะความรู้สึกเหมือนกับงานไม่ใหญ่โตเท่าไร สิ่งที่สังเกตประการแรก เรื่องการประชาสัมพันธ์ ค่อนข้างน้อย สังเกตจากไม่ค่อยได้ยินทางโทรทัศน์ ตามถนนหนทาง เคยมีธง มีผ้ามาขึงขวางถนน ก็ไม่ค่อยเห็น รถที่เคยติดยาวบนถนนที่ ออกตัวเมือง เมื่อเวลาเลิกงาน ก็ไม่มีเท่าไร จึงสงสัยว่า งานปีนี้เป็นอะไร เป็นความรู้สึกของเราเอง หรือพิษจากเศรษฐกิจ แต่มีข้อน่าสังเกตที่สังเกตมาตั้งแต่ปีที่แล้ว คือ มีการจัดประเพณีแห่เทียนกันทั่วประเทศ ความจริงก็มีมาอย่างนี้ตลอด แต่ปีนี้ มีการประชาสัมพันธ์อย่างยิ่งใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นที่ นครราชสีมา สุพรรณบุรี หรือแม้แต่จังหวัดต่างๆ ในภาคอีสาน ทำให้นึ่งถึงเรื่องการตลาด เพราะอย่างน้อย การจัดอย่างนยิ่งใหญ่ของจังหวัดต่างๆ เหล่านั้น ก็เป็นการแบ่งตลาดการท่องเทียวของจังหวัดอุบลราชธานี ไปได้ส่วนหนึ่ง โดยเฉพาะจังหวัดนครราชสีมา ก็เป็นการตัดตอน ผู้คนจากทางภาคกลางไปได้ส่วนหนึ่ง เพราะเดินทางมาแค่นครราชสีมา ไม่ต้องเดินทางอีกร่วม 4 ชั่วโมงกว่าจะถึงอุบล จังหวัดอุบลราชธานี ถ้าไม่มีการปรับกระบวนคิดในเรื่องนี้ให้ดี ต่อไปผมอาจจะได้ไปดูงานแห่เทียน เพราะไม่ต้องไปเบียดเสียดกับใครเหมือนที่ผ่านมา