การทดสอบปลายภาคเรียนของนักศึกษา กศน.

ระหว่างวันที่ 18-19 กันยนยาน 2553 ได้มีโอกาสไปเยี่ยมสนามสอบปลายภาคเรียนของ กศน. ในจังหวัดต่างๆ ในภาคตะวันออกเฉียงหนือ ได้เรียนรู้เรื่องราวต่างๆ มากมาย ได้เห็นการเปลี่ยนแปลงหลายอย่างของ กศน. ทำให้ได้โยงความคิดกลับไปสู่ยุคกองการศึกษาผู้ใหญ่ ที่เราเริ่มรับราชการ มาสู่ยุค กรมการศึกษานอกโรงเรียน มาสูยุคของสำนักงาน กศน. แล้วก็คิดว่า กศน. กำลังจะเดินไปไหน หรือว่าความจริงก็ยังเดินวนเวียนกลับไปกลับมา

• เมื่อสามสิบกว่าปีที่ผ่านมา ของการเริ่มตั้ง กศน. มีแนวคิดว่า สำนักงาน กศน. ต้องเล็ก แต่ ในพื้นที่ต้องใหญ่ แนวคิดการตั้งศูนย์ จังหวัดจึงเป็นอาคารชั้นเดียว เล็กๆ แต่ปัจจุบัน มีความใหญ่โตอย่างมาก ใช้งบประมาณสำหรับการบริหารศูนย์ จำนวนมากมาย และหน่วยงานก็ขยายไปมีทั้งในระดับจังหวัด ระดับอำเภอ และลงไปถึงตำบล รูปแบบการศึกษาที่ได้รับงบประมาณหลักคือ รูปแบบการศึกษาที่เหมือนกับในโรงเรียน หรือใกล้เคียงในโรงเรียน ส่วนตัวแก่นแท้ของ กศน. จะได้รับงบประมาณไม่มากเท่าไร
• สภาพการทำงานในสำนักงานวุ่นวาย สับสน งานมากจนล้นมือ แต่เมื่อไปเดินในพื้นที่ หรือไปยืนมองในมุมมองของชาวบ้าน คำถามก็คือ มีผลงานมากเหมือนในสำนักงานหรือไม่ เดินไปนานแค่ไหน จึงจะพบประชาชนที่เป็นผลผลิตของ กศน. เปรียบเหมือน เราหว่านสิ่งขอลงไปสักอย่างหนึ่ง มีกระบวนการวุ่นวายมาก งานหนักมาก เมื่อหว่านไปแล้ว มีคนหนึ่งไปเดินตามหา สิ่งของที่หว่านออกไป แทบจะหาไม่พบเลย
• มีคำถามในใจหลายประการ เช่น สัดส่วนของงบประมาณที่ได้รับ เราใช้ไปเพื่อเลี้ยงตัวเองให้อ้วนเท่าไร และไปถึงประชาชนจริงๆ เท่าไร ยิ่งพัฒนา กศน. ยิ่งโต หรือ ประชาชนยิ่งโต น่าจะมีคนศึกษาเรื่องนี้ดูนะ