แล้วก็บานปลายจริงๆ

เคยปรารภเกี่ยวกับอนาคตของข้าราชการหลังเกษียณไว้ครั้งหนึ่งแล้ว กรณีเกี่ยวกับ กบข. หรือกองทุนบำเหน็จบำนาญข้าราชการ เพราะอนาคตข้างหน้า อีก 4-5 ปีนี้ ไม่รู้เศรษฐกิจจะฟื้นตัวแค่ไหน ซึ่งก็หมายความว่า ถ้าใครเกษียณช่วงนี้ ก็คงไม่มีเงินงอกเงยขึ้นมาเท่าไร จาก กบข. ส่วนเงินที่เก็บออกมาพื่อฝากธนาคาร เพื่อกินดอกเบี้ยตอนแก่ ก็รู้ๆกันอยู่ ว่า ไม่มีมาเป็น 10ปีแล้ว ตั้งแต่ตอนเศรษฐกิจย่ำแย่ ดังนั้น เงินเก็บ เงินออกทั้งหลายของข้าราชการ โดยเฉพาะครู ไม่รู้ว่าจะพอกินแค่ไหน คงต้องเริ่มวางแผนชีวิตใหม่กันแล้ว

แล้วช่วงนี้ ก็เริ่มบานปลาย เพราะบรรดาข้าราชการทั้งหลายก็เริ่มรวมกลุ่มเพื่อแสดงความคิดเห็นเกี่วกับเรื่องนี้ ถึงขั้นรุนแรงขึ้น ด้วยการตรวจสอบว่า คณะกรรมการทำถูกต้องหรือไม่ รวมทั้งเรียกร้องให้เลขาธิการลาออก ซึ่งเรื่องนี้ดูเหมือนว่าจะไม่จบง่าย และที่กำลังคิดก็คือ สุดท้ายจะลงเอยอย่างไร เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ใหญ่เกินจัดการได้ง่ายๆแล้ว

ตั้งคำถามกับตัวเองว่า เราเองคิดอย่างไร

ประการแรก การออกแบบนี้เป็นเรื่องดี หรือไม่ คำตอบคืดเป็นเรื่องนี้ อย่างน้อยก็ดีสำหรับคนทีไม่มีวินัยในการออม เพราะเงินจำนวนนี้ จะได้เก็บไว้ยามแก่เฒ่า ถ้าให้เก็บออกเอง บางคนก็ไม่สามารถจะทำได้ สุดท้ายก็ไม่มีอะไรตอนแก่

ประการต่อมา เรื่องผลประโยชน์ตอบแทน ได้มากได้น้อย ก็ไม่ว่า แต่อย่าให้ขาดทุนก็แล้วกัน

ประการที่สาม เริ่มสงสัยในความไม่โปร่งใส สาเหตุที่สำคัญคือ ข้อมูลข่าวสารที่แจ้งให้สมาชิกทราบ ลักษณะคล้ายๆกับคุรุสภา ที่สมาชิกไม่ค่อยรู้เลยว่า เขาทำอะไรกันบ้างเพื่อครู เห็นแต่เก็บเงินสมาชิกไป ดังนั้นควรเอาเงินที่จ่ายเป็นค่า โฆษณา มาเป็นค่าใช้จ่ายในการสื่อสารกับสมาชิกน่าจะได้ประโยชน์มากกว่า อย่าให้มีผลประโยชน์แอบแฟงเหมือนกับข่าวที่ลืออกมา

สรุปก็คือ ยังสนับสนุนการออกแบบนี้แต่น่าจะปรับปรุงให้ดีกว่านี้ ทั้งตัวบุคคล และวิธีการทำงาน