การทำงานยิ่งขยายแนวรุกออกไปอย่างกว้างขวาง แต่ไม่มีกำลังเสริม ใช้กำลังเท่าที่มี และในที่สุด กองหนุนก็ต้องออกรบในแนวหน้า ทำให้นักรบอ่อนล้า และรบแบบไม่มีทิศทาง เพราะขาดเสนาธิการ ที่จะช่วย ผลสุดท้ายก็สะเปะสะปะ และแพ้ในที่สุด
- ที่กล่าวอย่างนี้ เพราะดูเหมือนว่า งานการศึกษาโดยเฉพาะ การศึกษานแกระบบและการศึกษาตามอัธยาสัย กำลังจะเป็นอย่างนั้น เพราะขยายแนวการจัดการศึกาลงในพื้นที่อย่างมาก ซึ่งเป็นเรื่องที่ดี เพราะได้เข้าถึงประชาชน แต่ตอนนี้ กองหลังกำลังโหว่ครับ สังเกตดูให้ดีนะครับว่า หน่วยกำลังบำรุงกำลังทรุกโทรมลงทุกที
- ขอยกตัวอย่าง มหาวิทยาลัย เขาจะมีหน่วยที่ทำหน้าที่ ศึกษา ค้นคว้า วิจัยเรื่องราวต่างๆ และมีนักศึกษา เป็นผู้ที่เข้ามาสู่กระบวนการของการศึกษาค้นคว้า ก่อนที่จะผลิตนักศึกษาเพื่อออกสู่สังคม ของ กศน.ที่ผ่านมาก็ เช่นเดียวกัน มีหน่วยต่างๆเหล่านี้ ทั้งที่เป็นหน่วยอิสระ และหน่วยที่แฝงอยู่ในหน่วยปฏิบัติการ เพื่อทำหน้าที่เหล่านี้ แต่ทุกวันนี้ หน่วยเหล่านี้อ่อนแอลง หรือถูกถอนกำลังไปเป็นหน่วยปฏิบัติการ โดยไม่มีการเสริมเข้ามาแทน ทำให้แนวหน้าทำงานกันแบบไม่มีการสนับสนุนท่ดีพอ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น